بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی بین سال های ۱۳۷۰ تا ۱۳۹۱ در کودکان مبتلا به عفونت های ادراری مراجعه کننده به بیمارستان رسول اکرم (ص) و بیمارستان علی اصغر (ع)

زمینه و هدف: عفونت های دستگاه ادراری یکی از بیماری های بسیار شایع در کودکان است و اشریشیا کلی به عنوان مهم ترین عامل عفونت های ادراری مطرح می باشد. مطالعه حاضر به منظور تعیین میزان شیوع گونه های میکروبی و مقاومت های آنتی بیوتیکی در عفونت های ادراری کودکان بین سال های 1391-1370 با توجه به افزایش روزافزون مصرف و مقاومت نسبت به عوامل آنتی باکتریال رایج انجام گردید. روش کار: در این مطالعه همه بیماران مبتلا به عفونت ادراری که همگی در رده سنی  15 سال و کمتر قرار داشتند  و به بیمارستان رسول اکرم (ص) و بیمارستان علی اصغر (ع) طی سال های 1391-1370 مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند. یافته ها: محدوده سنّی بیماران بین 2 ماه تا 15 سال با میانگین 92.3-57.3 سال بود. بیشترین شیوع به ترتیب مربوط به  اشریشیا کولای 253 بیمار (4/73%)، کلبسیلا در 57 بیمار (8/24%)، پسودوموناس در 9 بیمار  (6/2%)، پروتئوس در 7 بیمار (3%)، آسینتوباکتر و انتروباکتر هرکدام در 1 بیمار (3/0%) دیده شد. مقاومت میکروارگانیسم های جدا شده نسبت به آمپی سیلین 5/64% و به کوتریموکسازول 5/61% (بیشترین مقاومت) درحالی که حساسیت نسبت به نیتروفورانتوئین 90%، به آمیکاسین و سیپروفلوکساسین 5/84% و 72% بود (بیشترین حساسیت). مقاومت به آمپی سیلین، سفوتاکسیم و نالیدیکسیک اسید طی سال های انجام شده در حال افزایش بوده که این افزایش نیز به طور آماری معنی دار بوده است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه جهت درمان عفونت های ادراری، انجام آزمون آنتی بیوگرام ضروری به نظر می رسد و در صورت عدم انجام آزمون، در حال حاضر با توجه به مقاومت کمتر به آمیکاسین و نیتروفورانتوئین از این داروها می توان جهت درمان تجربی استفاده کرد.